هر جا که عشق هست، جفا و وفا یکی است

 

موج شراب و موج آب بقا یکی است
هرچند پرده هاست مخالف، نوا یکی است
خواهی به کعبه روکن و خواهی به سومنات  

از اختلاف راه چه غم، رهنما یکی است 

 این ما و من نتیجـﮥ بیگانگی بود 

 صد دل به یکدگر چو شود آشنا، یکی است
در چشمِ پاک بین نبوَد رسمِ امتیاز 

 در آفتاب، سایـﮥ شاه و گدا یکی است
بی ساقی و شراب، غم از دل نمی ‏رود  

این درد را طبیب یکی و دوا یکی است
از حرفِ خود به تیغ نگردیم چون قلم 

 هرچند دل دو نیم بود، حرف ما یکی است
صائب شکایت از ستم یار چون کند؟ 

 هر جا که عشق هست، جفا و وفا یکی است  

                                              صائب تبریزی