جدیدترین یادداشتها
همه- قدر و درد
- زندگی باید کرد
- ارنست همینگوی
- جرج برنارد شاو
- از کتاب هنوز در سفرم .... سهراب سپهری
- گاندی
- گلپونه ها
- افتادم و بر خاک رسیدم
- جمع اضدادم
- آسمان غزل
- اگه فاصله افتاده
- از زندگانیم گله دارد جوانیم
- ما آزمودهایم در این شهر
- عشق پرواز بلندی ست
- چرا خانه کوچک ما سیب نداشت
- باران باش
- دریای بی خیالی
- آنقدر از مقابل چشم تو ...
- میلاد با سعادت پیامبر اکرم (ص)
- از میکده هم به سوی حق راهی هست
- پایان سخن
- چنانکه گویی ......
- می ترسم از پدرم بزرگتر بشم
- حالمان بد نیست
- فردا را از امروز تند تر بدو
- روز تولد من
- خوشبختی ما
- شعری زیبا از مهرداد اوستا (محمد رضا رحمانی)
- حرف دل
- تصویر ذهنی
بایگانی
- مرداد 1392 1
- مهر 1390 1
- اردیبهشت 1390 4
- اسفند 1389 1
- دی 1389 1
- مهر 1389 1
- مرداد 1389 1
- تیر 1389 2
- خرداد 1389 5
- اردیبهشت 1389 1
- اسفند 1388 3
- بهمن 1388 3
- آذر 1388 2
- آبان 1388 2
- مهر 1388 4
- شهریور 1388 11
- مرداد 1388 10
- تیر 1388 23
- خرداد 1388 9
- اردیبهشت 1388 3
- فروردین 1388 3
- اسفند 1387 16
- بهمن 1387 11
- دی 1387 16
- آذر 1387 18
- آبان 1387 14
- مهر 1387 19
- شهریور 1387 15
- مرداد 1387 25
- تیر 1387 28
- خرداد 1387 12
- اردیبهشت 1387 10
- فروردین 1387 5
- اسفند 1386 15
- بهمن 1386 7
آمار : 507611 بازدید
Powered by Blogsky
دعا
مگذار برای پناه یافتن از خطرها دعا کنم ،
بلکه بی هراس با آن ها رو در رو شوم ...
مگذار برای تسکین دردم التماس کنم ،
بلکه قلبی برای فاتح شدن بر آن بخواهم ...
مگذار با هراس و اضطراب برای نجاتم تمنا کنم ،
بلکه برای شکیبایی در رسیدن به آزادی امیدوار باشم ...
آرزوی مرا برآورده ساز که زبون نباشم ،
تنها احساس رحمت تو برایم
پیروزی است ...
رابیند رانات تاگور
آرش
یکشنبه 15 دی‌ماه سال 1387 ساعت 10:24 ق.ظ
رقصید میان باغ رویا با او
این دخترک نا رس رنگین گیسو
بر گردن او نهاد لب را افتاد
چون بوسه ی شیر بر گلوی آهو
مردی متوجه شد که گوش همسرش سنگین شده و شنوایی اش کم شده است...
به نظرش رسید که همسرش باید سمعک بگذارد ولی نمی دانست این موضوع را چگونه با او درمیان بگذارد.
به این خاطر، نزد دکتر خانوادگی شان رفت و مشکل را با او درمیان گذاشت.
دکتر گفت : برای ا ینکه بتوانی دقیقتر به من بگو یی که میزان ناشنوا یی همسرت چقدر است ،آزما یش ساده
ای وجود دارد. این کار را انجام بده و جوابش را به من بگو...
ابتدا در فاصله ٤ متر ی او با یست و با صدا ی معمولی ، مطلب ی را به او بگو . اگر نشنید ، همین کار را در
فاصله ٣ متری تکرار کن. بعد در ٢ متری و به همین ترتیب تا بالاخره جواب بدهد
آن شب همسر آن مرد در آشپزخانه سرگرم تهیه شام بود و خود او در اتاق پذیرایی نشسته بود . مرد به
خودش گفت: الان فاصله ما حدود ٤ متر است. بگذار امتحان کنم.
سپس با صدای معمولی از همسرش پرسید:
جوابی نشنید بعد بلند شد و یک متر به جلوتر به سمت آشپزخانه رفت و همان « ؟ عز یزم ، شام چی دار یم »
سوال را دوباره پرسید و باز هم جوابی نشنید. بازهم جلوتر رفت و به درب آشپزخانه رسید. سوالش را تکرار
کرد و بازهم جوابی نشنید. این بار جلوتر رفت و درست از پشت همسرش گفت« ؟ عزیزم شام چی داریم » :
و همسرش گفت:
!! « خوراک مرغ » : برای چهارمین بار میگم « !؟ مگه کری »
حقیقت به همین سادگی و صراحت است.
مشکل ، ممکن است آن طور که ما همیشه فکر میکنیم ، در دیگران نباشد ؛ شاید در خودمان باشد...